باید بدانید که علی‌رغم فقدان شواهد عالی، دستورالعمل‌ها پیشنهاد می‌کنند که مراکز باید لباس بیمار گال را برای مراقبت‌های بستری به‌عنوان یک مکمل پیشگیری از عفونت بر اساس معقول بودن بیولوژیکی و احتمال کم آسیب در نظر بگیرند.
من موافقم که هر چیزی که موانع را برای بهداشت مناسب دست کاهش دهد، چیز خوبی است. برای لباس‌های رسمی مردانه، شستن دست‌ها در پیراهن‌های آستین بلند امکان‌پذیر است.
اما اگر مراقب آب نباشید، خیس شدن سرآستین‌ها، یک مانع جزئی اما واقعی برای تمیز کردن کامل آن است. پیراهن های آستین کوتاه در دسترس هستند.
اما به نظر من از نظر زیبایی شناختی جذاب نیستند. احساس من این است که همه‌گیری فشاری بود که ارائه‌دهندگان را وادار به استفاده منظم از اسکراب کرد و برای بسیاری دیگر بازگشتی وجود ندارد.
همانطور که دکتر تروتر اشاره کرد، متأسفانه زنان پزشک حتی زمانی که در همان سطح لباس بیمار گال هستند، با یک نبرد سخت با به رسمیت شناخته شدن به عنوان پزشک روبرو هستند.
یک مطالعه اشاره کرد که مدل‌های زن و مرد با کت‌های سفید با لباس‌های داخلی تجاری اغلب به عنوان پزشک تلقی می‌شوند، اما مدل‌های مرد بیشتر از زنان به عنوان پزشک شناخته می‌شوند (88.3 در مقابل 71.7 درصد).
وقتی مدل‌هایی را که اسکراب پوشیده بودند نشان می‌دادند، شرکت‌کنندگان اغلب آنها را جراح می‌دانستند، اما مدل‌های مرد بیشتر از زنان به عنوان جراح شناسایی می‌شدند (49.5٪ در مقابل 40.7٪، P=0.01). زنان در اسکراب بیشتر به عنوان یک پرستار در نظر گرفته شدند تا مرد (33.1٪ در مقابل 27.3٪ P = 0.05).
من همکاران زن در گروه خود دارم که به طور خاص لباس رسمی تری می پوشند تا احتمال بیشتری وجود داشته باشد که توسط بیماران به عنوان پزشک شناخته شوند.
اما در بیشتر موارد در پزشکی بیمارستانی، ما بیماران خود را انتخاب نمی کنیم و بیماران ما به طور خاص ما را انتخاب نمی کنند. ما هنوز هم باید به شیوه ای حرفه ای از بیماران مراقبت کنیم، حتی زمانی که آنها بر اساس جنسیت، سن، نژاد، لباس و پارامترهای دیگر، تعصبات و سوگیری هایی در مورد ما دارند.
