شلوار بگ بچه گانه دخترانه در قرن ششم قبل از میلاد، بر روی سنگ‌تراشی‌ها و آثار هنری تخت جمشید، و با ظهور عشایر اوراسیایی اسب‌سواری در قوم‌نگاری یونانی وارد تاریخ ثبت شده می‌شوند.
در این زمان، مردمان ایرانی از جمله سکاها، سرمات ها، سغدی ها و باختری ها و ارمنیان و مردمان آسیای شرقی و مرکزی مانند شیونگنو هونو، شلوار می پوشیدند. اعتقاد بر این است که شلوار توسط هر دو جنس در میان این کاربران اولیه پوشیده شده است.
یونانیان باستان اصطلاح «ἀναξυρίδες» (anaxyrides) را برای شلوارهایی که ملل شرقی می پوشیدند و «سارάβαρα» (سارابارا) را برای شلوار بگ بچه گانه دخترانه که سکاها می پوشیدند، استفاده می کردند.
با این حال، آنها شلوار نمی پوشیدند، زیرا آنها آن را مضحک می دانستند، با استفاده از کلمه «θύλακοι» (thulakoi)، pl. از “θύλακος” (thulakos)، “کیسه”، به عنوان یک اصطلاح عامیانه برای شلوار گشاد ایرانیان و دیگر خاورمیانه ای ها.
روم جمهوری خواه، لباس‌های پارچه‌دار فرهنگ یونانی و مینوی (کرت) را نمادی از تمدن می‌دانست و شلوار را به‌عنوان نشان بربرها تحقیر می‌کرد. با گسترش امپراتوری روم به فراسوی حوزه مدیترانه، گرمای بیشتر شلوارها منجر به پذیرش آنها شد.
دو نوع شلوار در نهایت در روم مورد استفاده گسترده قرار گرفت: Feminalia که به خوبی می‌پوشید و معمولاً تا زانو یا وسط ساق پا می‌افتد و Braccae، شلواری گشاد که از مچ پا بسته می‌شد.
هر دوی این لباس‌ها در اصل از سلت‌های اروپا اقتباس شده‌اند، اگرچه بعداً آشنایی با خاور نزدیک ایرانی و توتون‌ها باعث افزایش استقبال شد. Feminalia و Braccae هر دو به‌عنوان لباس‌های نظامی شروع به استفاده کردند و بعداً به لباس‌های غیرنظامی گسترش یافتند و در نهایت در مواد مختلفی از جمله چرم، پشم، پنبه و ابریشم ساخته شدند.
شلوار بگ بچه گانه دخترانه با طرح های مختلف در سراسر قرون وسطی در اروپا به ویژه توسط مردان پوشیده می شد. شلوارهای گشاد در بیزانس زیر تونیک‌های بلند می‌پوشیدند و بسیاری از قبایل مانند قبایل آلمانی که در اواخر دوران باستان و اوایل به امپراتوری روم غربی مهاجرت کردند.
