به خاطر مد، برخی از افراد حتی دو کمربند را به طور همزمان در نواحی مختلف بدن می‌بندند تا در بین آنها نوعی کوبیدن ایجاد کنند. کمربند در نهایت در ایمان مسیحی اهمیت پیدا کرد و نماد چیزهایی مانند محافظت، عفت و آمادگی برای خدمت به خدا بود.
در اروپای قرون وسطی، کمربند چرم مشهد اصل تا حد زیادی مشابه دوران بعد از آن استفاده می شد. یکی از تفاوت‌های کلیدی بین این دوره و سایر دوره‌های زمانی این بود که تا پیش از آن، زنان تا حد زیادی از بستن کمربند خودداری کردند اما در این زمان هم مفید بودن و هم شیک بودن آنها را دوباره کشف کردند.
کمربند چرم مشهد اصل نیز با استفاده از کمربندهای رنگی مختلف برای نشان دادن صفوف نیروهای خود و همچنین نشانگر آسان وفاداری در هنگام حضور در میدان نبرد، شروع به محبوبیت کردند.
علاوه بر این، کمربندها به نوعی به یک نماد وضعیت تبدیل شدند. بسته به شهر، یک کمربند تزئینی یا خوش ساخت را می توان نشانه ای از کلاس بالاتر دانست، به طوری که برخی از افراد (به ویژه زنان) حتی از بستن کمربند با وجود استفاده روزمره خود منع می شوند.
استفاده از کمربندها برای شناسنامه نظامی برجسته تر شد و جنگ سی ساله در اوایل دهه 1600 یکی از نمونه های اصلی آن بود. کمربندها عمدتاً توسط مردان در این دوره زمانی و دهه 1700 پوشیده می شد، مد زنانه تا حد زیادی کمربند را برای مدتی کنار گذاشت.
در دهه 1800، اختراع آویزها عمدتاً شروع به از بین بردن کمربند کرد، زیرا در آن زمان شلوارهای برش کمرشان، پوشیدن راحت آنها را دشوار می کرد. زمانی استثنا در این مورد به شکل افسران نظامی بود که اغلب عمداً کمربندهای خود را به شدت محکم می‌بندند تا ظاهری باریک و مثلثی شکل را با ابهت‌تر نشان دهند.
کمربند سوئیسی (تصویر) یکی از گزینه‌های محبوب بود که معمولاً مشکی است و در پشت بسته می‌شود تا بیشترین دید را داشته باشد تا قسمت‌های بالایی و پایینی لباس از یکدیگر متمایز به نظر برسد. کمربند یک منطقه نسبتاً رایج در ورزش بود، به ویژه در مورد سیرک.
از آنجایی که ورزشکاران معمولاً حداقل لباس می پوشیدند تا به آزادی حرکت کمک کنند، شلوارهای کوتاهتر و گشادتر یک منظره رایج بود. به این ترتیب، کمربند چرم مشهد اصل یک وسیله جانبی ضروری برای جلوگیری از دریده شدن آنها در اواسط بازی بودند.
